در خطت تا دل به جان در بسته ام
چون قلم زان خط میان در بسته ام
در تماشای خط سرسبز تو
چشم بگشاده فغان در بسته ام
نی که از خطت زبانم شد ز کار
زان چنین دایم زبان در بسته ام
تو چنین پسته دهان و من ز شوق
گرچه می سوزم دهان در بسته ام
آشکارا خون دل بگشاده ام
تا به زلفت دل نهان در بسته ام
پر گره دانست زلف تو که من
دل به زلفت هر زمان در بسته ام
چون جهان آرای دیدم روی تو
چشم از روی جهان در بسته ام
نیست در کار توام دلبستگی
زانکه در کار تو جان در بسته ام
گفته ای در بند با من تا به جان
این چه باشد بیش از آن در بسته ام
گفته ای در بند با من تا به جان
این چه باشد بیش از آن در بسته ام
گر بسوزد همچو خاکستر دو کون
نگسلم از تو چنان در بسته ام
تا بلای ناگهان دیدم ز هجر
رخت رحلت ناگهان در بسته ام
هم دل از عطار فارغ کرده ام
هم در سود و زیان در بسته ام